Nazwę Biofeedback tłumaczy się: bio (biologiczny) + feedback (sprzężenie zwrotne) = biologiczne sprzężenie zwrotne

     EEG Biofeedback to rodzaj terapii, dzięki której pacjent, w sposób świadomy, uczy się zmieniać wzorzec wytwarzanych fal w mózgu, tak by mózg pracował wydajniej i szybciej. Sygnał z jednego punktu na głowie pacjenta jest przetwarzany na zrozumiałą dla pacjenta formę graficzną (wykresu, animacji bądź gry wideo). Dzięki temu sprzężeniu zwrotnemu, pacjent wie, kiedy jest skoncentrowany a kiedy przestaje się koncentrować. Pozwala to nauczyć się reakcji własnego mózgu, a dzięki temu tak zmodyfikować jego pracę, aby funkcjonował efektywnie.

     Biofeedback to technika usprawniania pracy mózgu, rozwinięta i stosowana w ośrodku badań kosmicznych NASA. Naukowcom zależało na tym, by astronauci jak najszybciej przyswajali wiadomości i błyskawicznie reagowali na zagrożenie. Po udowodnieniu jej skuteczności została wprowadzona do medycyny klinicznej.

    Lekarze klinicyści na całym świecie prowadzą badania rozwijając i modyfikując tę metodę. Obecnie ma szereg zastosowań - jest metodą stosowaną w terapii dzieci z zaburzeniami rozwojowymi, nadpobudliwych, u osób po urazach mózgu, w terapii niektórych schorzeń psychicznych, a także jako trening relaksacyjny. Trening EEG Biofeedback polecany jest także jako metoda wspomagająca pamięć i koncentrację uwagi przed ważnymi egzaminami (egzamin gimnazjalny, matura). Zwiększa wykorzystanie możliwości mózgu nawet do 30%.

     Prawidłowo prowadzone treningi są metodą terapii całkowicie bezpieczną i nie powodującą żadnych skutków ubocznych. Na świecie metoda EEG Biofeedback robi furorę od dawna. W Polsce również zyskuje coraz większą popularność i uznanie.

    Biofeedback ma bardzo szerokie zastosowanie, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Trening jest stosowany nie tylko w praktyce klinicznej jako forma terapii, ale także służy jako metoda treningowa dla osób zdrowych w celu poprawy funkcjonowania umysłu. Stanowi również doskonałą metodę relaksacyjną.

    Wskazania dla dorosłych:

·         bezsenność

·         problemy z pamięcią i koncentracją

·         problemy z planowaniem i skupieniem

·         mała odporność na stres

·         zaburzenia samooceny, depresja, zaburzenia lękowe

·         migrena

    Wskazania dla dzieci :

·         zaburzenia pamięci i koncentracji uwagi

·         nadpobudliwość psychoruchowa (ADHD)

·         problemy szkolne

·         dysleksja, dysortografia

·         trema, reakcje stresowe, agresja

·         jąkanie

·         tiki

         lepsza koncentracja,

·         łatwiejsze podejmowanie decyzji,

·         zmniejszenie liczby błędów,

·         skrócenie czasu reakcji,

·         wzrost kreatywności, produktywności

·         lepsza pamięć, przyspieszone uczenie się,

·         zwiększona odporność na stres,

·         mniejsza podatność na "wypalanie się",

·         zahamowanie lęków i tremy,

·         głębszy i łatwiej osiągalny relaks,

·         poprawa samopoczucia,

·         zwiększenie pewności siebie i asertywności,

·         lepsza samoświadomość i samokontrola

    Efektywność treningu wynosi od 65% do 95%, w zależności od rodzaju problemu i głębokości zaburzenia. W zaburzeniach snu skuteczność jest najwyższa - u dorosłych notuje się prawie stuprocentowy efekt, w moczeniu nocnym pozytywnie reaguje na trening 18 z 20 dzieci, w zaburzeniach uwagi z nadruchliwością oraz w zaburzeniach nerwicowych - około 90%.

 

 

Czas trwania terapii ustala się stosownie do wieku pacjenta i rodzaju problemu. Treningi można podzielić na krótkoterminowe (ok. 15 - 20 spotkań), takie, które wymagają systematycznej pracy przez ok. 40-60 sesji (np. ADHD) i długoterminowe (np. afazja - około 80 sesji). Treningi odbywają się systematycznie, dwa, trzy razy w tygodniu. Minimalna częstotliwość sesji - raz w tygodniu (wówczas mózg może jeszcze sumować nowe umiejętności). Przerwa pomiędzy treningami nie może przekraczać tygodnia, aby nie osłabł wpływ treningu.

 

 

Percepcja efektów ma kilka faz. Początkowo wiele osób doświadcza tzw. efektu nowości (podobnie jak np. po zakupie samochodu), związanego z podekscytowaniem. Nie jest on zasadniczym celem treningu i zwykle wygasa w ciągu kilku dni.

Drugą składową, obserwowaną względnie regularnie, jest poprawa samopoczucia (uspokojenie, rozpogodzenie, ożywienie itp. - zależnie od typu treningu).

Trzecia składowa, uważana za główny cel biofeedbacku, to postępująca stopniowo (na przestrzeni kilkunastu - kilkudziesięciu treningów) poprawa wymienionych wcześniej funkcji (jak uwaga, koncentracja, odporność psychiczna). Z czasem wyższy poziom funkcjonowania przekłada się na wiele dziedzin życia i zaczyna być postrzegany jako jego naturalny element.